Warm welkom
Een bijzonder lang weekend kan al bijgeschreven worden terwijl het nog gaande is. Zoals eerder gemeld op dit blog overleed een zeer geliefde oom, woonachtig in Engeland, plotseling aan de gevolgen van een aneurysma. Een levensbedreigende aandoening waarbij mijn moeder gelukkig kantje boord het leven kon behouden. Omdat de laatste dienst aan mijn oom in Engeland is bewezen maar niet iedereen er door gezondheidsredenen bij kon zijn, hebben mijn tante, twee nichten en aangetrouwde neef besloten naar Nederland te komen om nogmaals de eer te bewijzen aan het leven van ons zo hoog gewaardeerd familielid. Die bijeenkomst heeft gisteren plaats gevonden in boerderij Hoekelum en ondanks het gemis hebben we genoten van het samenzijn in naam van ome Henk en met dank aan tante Nancy. Wat mij trof was de warmte en liefde die wij voelden en het bracht mij terug bij de herinneringen aan het huis van mijn oma waar ik geboren ben. Mijn ouders woonden op de bovenverdieping, mijn oma en opa beneden. Het was er altijd een zoete inval, de deur stond open voor mens en dier. Ik mag mij rijk prijzen dat ik die inprenting eveneens van vaders kant heb meegekregen. Al heb ik mijn "andere oma" nooit gekend, ook van vaders kant zijn de drempels laag voor menselijke of dierlijke gasten. Goed, meer dan inmiddels zestig duiven zijn een vrij groot gezelschap om uit te nodigen, echter de welkomsmat van ook mijn atelier is duidelijk niet slijtvast. Een erfenis om blij mee te zijn.
A special long weekend is to be mentioned while it’s still running. As mentioned before on this blog a deeply loved uncle, living in England, suddenly died because of the consequences of an aneurysm, a life threatening disorder of which my mum luckily survived. Because the last respects to my uncle were paid in England and because of some the state of their health not everyone could attend the service, my aunt and three cousins decided to come to Holland to honour the life of our highly valued member of the family. We were very grateful for that gesture.
The meeting took place yesterday in farmhouse Hoekelum and in spite of the missing we enjoyed each other’s company in the name of uncle Henk and thanks to aunt Nancy. What touched me was the warmth and love we felt and it brought me back to the memories of the house of my grandma where I was born. My parents lived on the second floor, my gran and grandpa downstairs. It was always an open house; the door stood open for people and animals. I find myself rich to have that imprint as well from my dad’s side. Although I never knew my gran, also from dad’s side the threshold is very low for guests, human or animal. Okey more than 60 pigeons by now are quite a large bunch to invite, yet the welcome mat of my workingplace neither proofs to be not wear resistant. An inheritance to appreciate.