Mandy - Nellestein

Hierbij post ik de tweede brief die ik dit voorjaar aan mijn kwastgasten schreef tijdens de lockdown. Inmiddels heb ik weer contact gehad met de paardenliefhebster die ik noem in het schrijven, ditmaal om haar te vragen of zij en haar paard wel veilig zijn, gezien Californië voor een groot gedeelte in brand staat. Ze heeft haar paard veilig ondergebracht en zelf haar huis verkocht, trekt nu met een camper naar veiliger oorden. Er gebeurt veel op ons ruimteschip aarde...

Brief2

Brieven van de Hoogzit.

Lieve kompanen in de strijd,

Fijn jullie hier opnieuw te mogen ontmoeten en begroeten.

We zijn alweer een week verder en vanaf deze hopelijk veilige hoogte kom ik opnieuw tot jullie in een brief.

Mijn oma zei altijd: Alles went, behalve hangen. Dat laatste niet op de bank wel te verstaan, maar in combinatie met een touwtje. Na een tijd van verwarring door grote veranderingen in het zelf vrij kunnen bewegen en het gaan en staan van ieder om ons heen,  weet ik niet hoe het jullie allen vergaat, maar ik ervaar een vreemd soort berusting. Het voelt zelfs wel fijn en veilig om binnen te zijn, terwijl er buiten een storm woedt die de ene na de anders gastheer en gastvrouw ongenodigd en ongemerkt bezoekt. Dat blijft een hele nare gedachte, want voor je het weet ben je zelf  “hotelier” van het virus. Dat noopt tot blijvende voorzichtigheid. Voor ons zelf, maar ook voor degenen om ons heen. Goed, dat advies is ons al zo vaak en veel ingepeperd dat een pepersteak er een flauwe hap bij is geworden. En dat is weer een flauwe grap, mijn excuses.

Echter, de droefenis hoogtij laten vieren doet geen goed aan het gemoed, noch onze weerstand. En daarbij vergeet ik zeker niet de geliefden die gemist moeten worden omdat zij de strijd verloren hebben. Het is diep en diep tragisch niet alleen het grote verdriet in ons land, maar ook in de rest van Europa en de wereld, te zien en mee te voelen. Echter onze kracht en inspiratie laten afnemen door angst, is gewoon geen optie, toch? “De duvel is oud”, maar laten wij hem overleven. Grens over schrijdend.

Voor zij die weten te bidden, voel je dubbel gezegend. Voor zij die niet weten te bidden, laten allen die deze verbinding wel weten te leggen het ook voor hen doen.

In mijn werk als scriptschrijfster ben ik onlangs in contact gekomen met een vrouw die op een bijzondere manier een paard heeft gerehabiliteerd. Een gewezen renpaard, een zeer gevoelig dier dat niet begrepen werd en zó tot de grens van zijn kunnen gedreven toch te presteren dat de volbloed letterlijk en figuurlijk op de baan in elkaar stortte.

Afgedaan als renner werd hij de handel in gebracht, hetgeen een reeks eigenaren opleverde die hem alleen maar verder mishandelden en misbruikten voor hun “sport”. Uiteindelijk eindigde de onfortuinlijke bij een harteloos wezen dat hem verwaarloosde en voedsel nog niet waardig achtte.

Gelukkig bekommerde een passant zich over het paard, dwong de eigenaar het aan haar te verkopen door te dreigen de dierenbescherming op zijn dak te sturen en na het paard opgelapt te hebben heeft zij het over gedaan aan de huidige eigenares. Het gebeuren vond plaats in het verre Californië. De dame die zich als laatste liefdevol over het paard ontfermd heeft is een psychiatrisch verpleegster. En met haar expertise, maar vooral liefde en vertrouwen heeft ze dit prachtige dier van zijn trauma’s af geholpen,  zijn eigenwaarde volledig weer op laten bouwen. Nog mooier, deze voskleurige bleek over een opmerkelijk hoge intelligentie te beschikken dat hem ambassadeur gemaakt heeft voor zijn soortgenoten en alle dieren die onbegrepen en verkeerd beoordeeld worden. 

Het was bijzonder met haar te schrijven en de omstandigheden van deze tijd te delen wat hier heerst, maar ook daar, in dat o zo verre Californië . Alsof ik mailde met iemand uit Lunteren of Bennekom over een zware bui, waarvoor we binnen moeten blijven. Zo ver weg en zo dichtbij. En vreemd genoeg schiep dat ook een band over de grote afstand heen.

We hebben er als aardbewoners nagenoeg allemaal mee te maken. Op de astronauten na die nu veilig in de ruimte zweven, maar of ik met hen zou willen ruilen… En ze moeten toch ook weer een keer terug.

Maar op mijn beurt terug naar het renpaard en zijn eigenaresse, het delen in de mondiale ervaring; Voor wie deze tijd nu en dan te zwaar is en het niet wennen wil, denk maar zo, hangen is misschien toch erger.

En als je op dit moment niet ziek bent, je geliefden ook niet, je nog wat te eten hebt, een dak boven je hoofd gedragen door veilige muren en een rol wc papier in voorraad, dan is deze dag een hele goede  dag. Bovendien, voor wie de angst de baas weet te blijven met Liefde en Vertrouwen die weet ook dat een bui zoveel donkerder lijkt als de zon er tegenaan schijnt.

Ik groet jullie allen hartelijk en wens ieder opnieuw blijvende gezondheid en inspiratie,

Keep the balance.

Liefs,  

Mandy

Letters from the Hoogzit.
Dear companions in battle,
Nice to meet and greet you here again.
We are already a week further and from this hopefully safe height I will come back to you in a letter.
My grandmother always said: You can get used to everything, except hanging.

After a time of confusion due to major changes, I don't know how you all are doing, but I am experiencing a strange kind of resignation. It even feels nice and safe to be inside, while a storm is raging outside that uninvited and even sometimes unnoticed visits one after another host and hostess. That remains a very unpleasant thought, because before you know it you are yourself "hotelier" of the virus. This calls for continued caution. For ourselves, but also for those around us. Well, that advice has been almost beaten (we say peppered) into us so often and so much that a pepper steak has become a bland bite. And that's another silly joke, my apologies.
However, letting sadness rule our days does not do any good to the mind or our resistance. And I certainly do not forget the loved ones who must be missed because they have lost the battle. It is deeply and deeply tragic not only to see and feel the great sorrow in our country, but also in the rest of Europe and the world. However, letting fear diminish our strength and inspiration is simply not an option, right? "The devil is old", but let's survive him.

For those who know how to pray, you are blessed. For those who do not know how to pray, let all who know how to make this connection and do it for them too.

In my work as a script writer I recently came into contact with a woman who has rehabilitated a horse in a special way. A former racehorse, a very sensitive animal. He was not understood and driven to the limit of his ability to perform so far, that the thoroughbred literally and figuratively collapsed on the track.
Discontinued as a runner, he was put on the market, resulting in meeting a series of owners who continued to maltreat and abuse him for their “sport”. In the end, the unfortunate one ended up with a heartless being who neglected him and did not yet consider him worthy of food.
Fortunately, a passer-by took care of the horse, forced the owner to sell it to her by threatening to send the animal protection on his roof. After taking good care of the horse she handed it over to the current owner. The event took place in distant California.

The lady who took aboard his horse with loving care is a psychiatric nurse. And with her expertise, but above all love and trust, she helped this beautiful animal get rid of its trauma, completely rebuild its self-esteem. Even better, this chestnut turned out to have a remarkably high intelligence that made him an ambassador for his ilk and all animals that are misunderstood and misjudged.

It was special to exchange mails with her and to share the circumstances of this time that prevails here, but also there, in that oh so distant California. As if I emailed someone from Lunteren or Bennekom about a heavy shower, for which we have to stay indoors. So far away and so close. And strangely enough, that also created a bond over the great distance.
 

Almost all of us have to deal with it as Earthlings. Except for the astronauts who are now safely floating in space, but whether I would like to trade with them… And they have to come back again too.
 

But for all who cannot cope with this time, the global experience we share, just think like this, hanging might be worse.
And if you're not sick right now, neither are your loved ones, you still have something to eat, a roof supported by secure walls and a roll of toilet paper in stock, then this day is a very good day. Moreover, for those who manage to overcome fear with Love and Trust, they also know that a shower seems so much darker when the sun shines against it.
I greet you all warmly and wish everyone continued health and inspiration,
Keep the balance.

Love,

Mandy